Ο Φ.Μ. με το ψηφιακό φωτομοντάζ «Desire Machine» 2008, με το οποίο συμμετέχει, συνεχίζει από το 2000 μέχρι σήμερα, μια προσπάθεια διερώτησης για τον λαϊκό χαρακτήρα των πολυμέσων, εφ’όσον δίνουν τη δυνατότητα αφ’ενός να μπει η τέχνη σε όλα τα σπίτια και αφ’ετέρου να κάνει τέχνη και το άτομο που δεν θεωρείται από άλλους, η δεν θεωρεί το ίδιο τον εαυτό του «καλλιτέχνη».
Πρόκειται για μια προβληματική που έθεσε ο Βάλτερ Μπένγιαμιν στο περίφημο δοκίμιό του «Το έργο τέχνης σε μια εποχή μηχανικής αναπαραγωγής» και που άντλησε από τον Marcel Duchamp και τους θεωρητικούς του Νταντά.
Στο έργο του ο Φ.Μ. με τον τίτλο «Desire Machine», το κρανίο μιας γίδας στηριγμένο σε μια βέργα που λειτουργεί προφανώς ως βάση, παραπέμπει σε μια γλυπτική κατασκευή, μέσα στο πέτρινο ερημοποιημένο περιβάλλον των Ικαριακών βουνών, που σήμερα διακινούνται αποίμενα τα γίδια. Αλλά χρονικά το έργο αυτό ίσως παραπέμπει σε έναν μέλλοντα χρόνο, όταν η ερημοποίηση των βουνών και η υπερθέρμανση, θα έχει αφαιρέσει κάθε ζωή από την περιοχή. ‘Έτσι που μόνο ένα έργο τέχνης, ως μνημείο μιας περασμένης ανορθολογικής κοινωνίας θα θυμίζει τη ζωή που υπήρξε κάποτε.
Εικαστικές Εκθέσεις στην Ικαρία 